Chirurgie zit erop!!!!

Eindelijk eindelijk eindelijk.......Chriurgie zit erop!!!!! En buiten het feit dat ik een hele mooi 8 heb gekregen...Na chirurgie ben je ver! Ik ben intussen al bijna een jaar bezig, dus ik schiet in een keer hard op. Eindelijk mag je ook dingen doen en eindelijk voel ik me meer dokter :-D
Nu lekker een weekje terug komen, niet veel op de uni wezen en lekker een beetje uitrusten, best fijn dus! Vanaf volgende week voorbereiding op de kindjes bij kindergeneeskunde. Ik ben benieuwd of ik geschikt ga zijn voor kinderen. Ik ga naar Tilburg toe gezellig bij tante Ria (tenminste dat denken we). Dus 3 weken voorbereiding en 4 weken coschap=7 weken en dan vakantie, whiehiehie!!!

Een chirurg is niet bang...Hij maakt zich zorgen!

Zo dat is wel even geleden dat ik een aanvulling heb gemaakt.....Intussen heb ik weer 2 co-schappen af en de 4e zit er voor de helft al weer op!!! Neurologie was super leuk! Lekker dicht bij huis weer :-) Psychiatrie betekende iets verder reizen. Gelukkig mag je dan later beginnen dus dan hoefde ik niet mega vroeg op! Ook psych was erg leuk, viel me alles mee! Ik zat aan een ziekenhuis vast en kon dus ook met de consulten mee. Verder vooral naar levensverhalen geluisterd...En daar komen af en toe heftige dingen naar boven!!!!

Intussen ben ik aanbeland bij chirurgie. Mijn vooroordelen kloppen wel ten dele. Ik had een enorme hierarchie verwacht en die is er ook. 's Ochtends is er overdracht van de nachtdienst en 's avonds is er de indicatie bespreking voor de volgende dag. Dat betekend dat iedereen op dat moment in de overdrachtsruimte aanwezig moet zijn. Dit is een college zaal. Eigenlijk is het een soort van apenrots. Op de onderste 2 rij=en zitten de co-assistenten, de rij daarboven is voor de arts-assistenten niet in opleiding, daar boven zitten de jongste assistenten in opleiding en daarboven de oudste assistenten in opleiding. Op de rij daar weer boven zitten de opperapen (de stafleden en de professoren). Hier wordt natuurlijk niet vanaf geweken. Nu zijn we alleen sinds maandag verhuisd naar een andere college zaal waar de indeling van de zaal iets anders is, wat leidt tot grote verwarring in de apenhierarchie. Kreten als: waar moeten we nu zitten??? vliegen in het rond. Sommige stafleden blijven ook stug bovenin de rots zitten, terwijl dit niet handig is gezien het scherm met de patiënten informatie een stuk kleiner is. Ook kan men nu aan een tafel met lekkere stoelen zitten. Natuurlijk is dat alleen weer voor de mensen die dienst hebben. Dus helaas moeten de co's en de rest op de apenrots het doen met houten klapstoeltjes.

Dit om aan te geven hoe het ongeveer werkt. Verder vallen de chirurgen heel erg mee, vooral als je een op een met ze staat. 's Middags is er echter nog de indicatie bespreking. Daar moeten de co's de patiënten voor dragen die ze die dag hebben gezien. Tijdens deze indicatie besprekingen komt soms het apengedrag weer naar boven als je bestookt wordt met vragen. Sommige vragen kun je best beantwoorden, anderen zijn echter te ingewikkeld...Op het moment dat je dan durft te zeggen: ik weet het niet, krijg je soms een afkeurende blik...Andere keren krijg je echter te horen: ja, ik weet het ook niet, maar ik dacht misschien heb je daar over nagedacht....ZUCHT...
Als je dan je patiënt aan het voordragen bent kan het zijn dat je vanuit de zal in een keer een gil hoort van iemand die je uitlegt dat het toch echt vaaGIEna moet zijn (let op: de GIE gaat in dit geval 3 octaven omhoog). Waarna er nog diverse malen op uitspraak wordt gecorrigeerd.

Verder leert men het verschil tussen orthopeed of chirurg tijdens een traumabespreking. Een ''Goh, bent u dan niet bang voor...'' kan reken op het antwoord ''Chirurgen zijn niet bang, die maken zich zorgen!"

We hebben ook nog lessen statistiek gehad. Als ik mensen heb met een ziekte en door ze niet te behandelen leeft na 5 jaar nog 60%. Dat betekend dat mijn behandeling 60% van de mensen met deze aandoening geneest. (De wijze les hieruit is natuurlijk dat wij na moeten denken voor we iets in percentages uitdrukken).

Gelukkig mag je tijdens dit co-schap ook nog eens echt wat doen. Allemaal relatief makkelijke dingen, maar goed we moeten ze wel kunnen. Ik heb bijvoorbeeld al mensen voorzien van katheter. Is nog best lastig bij vrouwen, haha. En ik heb mij al uit mogen leven met naald en draad, en ik moet zeggen ik was best tevreden :-)...Nu hoop ik dat ik nog meer kans krijg om te oefenen, want 1 oefensessie is natuurlijk niet genoeg...Maar er komt nog een weekend dienst aan...Dus mensen in de buurt van Nijmegen, gaat allen klussen en wie weet mag ik nog een kans krijgen om te hechten ;-)....Grapje natuurlijk...

Interne zit erop!!!!

Ik heb mijn eerste co-schap erop zitten!!!!! Interne is klaar en afgesloten met een *tromgeroffel* ......8!!!!! Whiehiehie!!!! In die 8 weken ontzettend veel geleerd en gezien....Ik heb bloedgeprikt (dat is zo leuk om te doen, haha) helaas heb ik maar 1 infuus kunnen prikken...Op de afdeling lagen veel mensen met HIV en die mag ik natuurlijk niet prikken....Maar dat ene infuus zat er wel goed in!!! Ik zou eigenlijk vrijdag op de SEH nog gaan prikken maar ik was helaas ziek. Dus heb ik vrijdag in mijn bed gelegen en vooral geslapen! Maar goed, ik heb het dus gehaald. Op naar het volgende co-schap..Dat wordt neurologie gelijk gevolgd door psychiatrie. Maar eerst nog even 4 weken terug komen en leren voor die co-schappen! En daarna mag ik lekker eerst nog een weekje vakantie houden. Dan ga ik eerst naar Berlijn met Chris en David en daarna nog een weekendje zeilen met Bart, Carlijn, Marjolein, Anja, Rory, Monique en Robert...
Nu nog eerst even het een en ander voorbereiden voor morgen en dan nog even ontspannen een filmpje kijken, haha!

Drukdrukdruk....

Nou ik ben al weer een tijdje op weg in de co-schappen. Al een hele boel gezien en meegemaakt! Kan natuurlijk ook niet anders. Vandaag heb ik bijvoorbeeld een dag op de IC meegelopen! Echt super interessant! Er lagen op dat moment nog maar 5 mensen waarvan er 2 eigenlijk naar de afdeling mochten. Van de andere 3 lagen er nog 2 aan de beademing. Dus dan is het wel interessant om te zien hoe je kan weten hoe je met een patiënt om kan gaan als je hem/haar niks kan vragen. 's Middags was er 2 uur lang een groot overleg. Is wel leuk natuurlijk om een keer te zien, maar na een tijdje toch niet zo heel interessant meer omdat ik nog niet genoeg mee kan praten......Stiekem dus maar even een koffiedip zitten weg te gapen (deze keer gelukkig niet de middag dip weg geknikkebolt, haha dat zou natuurlijk niet erg professioneel overkomen ;-) ). Daarna heb ik op de IC nog mogen assisteren bij een tracheotomie! Dat was wel spannend natuurlijk. Eigenlijk voornamelijk omdat er van tevoren gezegd was dat sommige co's half flauw vallen als ze mee mogen helpen. Maar toen ze bezig waren vond ik het gelukkig erg interessant. Ik heb ook niet heel veel mogen assisteren, een beetje het uitzuigen van de beadembuis die er al in zat en die vast houden. Verder heb ik gekeken dat ze met het aanprikken van de luchtpijp goed zaten, mooi spul die scopen! Daarna is het een kwestie van een steeds dikkere buis erom heen schuiven tot de tube er in kan en dan de tube erin en beademen maar. Daarna was het spannende weer voorbij en hadden ze eigenlijk de hele middag weinig te doen dus ben ik maar naar de co-kamer gegaan om nog het een en ander op te zoeken, hihi.

Intussen heb ik 2 weken kliniek er al op zitten en 1 week poli. En het valt me op dat het soms lastig is om binnen de tijd alle info uit je patiënt te krijgen, haha! Dat gaat natuurlijk wel goed komen met wat training, maar nu doe ik er nog allemaal net iets te lang over.....En krijg ik dus ook nog regelmatig hele verhalen te horen over hondjes van de buren van de tante van de achterneef en daar dan weer de zwager van, maar goed aldoende leert men :-P.....Intussen is mijn artikel ook bijna af (ik had nu even geen inspiratie en dus dacht ik ik zal mijn blog weer eens aanvullen, haha). De presentatie is gegeven en die ging goed, ik kreeg complimenten over mijn goede sheets (maar natuurlijk zijn die goed! Hoest proest kuch, haha). Ik heb er alleen nog geen cijfer voor gehad. Dat komt als het goed is donderdag. Verder heb ik mijn KPA (patiënten voordracht met het plan wat je hebt voor die patiënt) gehad......en gelukkig had ik een 8! Nu hoef ik dat iig niet nog een keer te doen.....Dat geeft weer wat rust.

Verder heb ik mijn arm deze week nog opgeofferd aan de wetenschap! Wij als co's waren gevraagd om bloed af te staan voor een onderzoek van een internist, natuurlijk wilden wij dat wel. Dus wij zouden elkaar allemaal prikken. Bij mij ging er helaas iets mis. Ik werd geprikt door een mede co die nog niet op een echt iemand had geprikt. Na mijn aanwijzing dat ze die naald er toch echt is in moest gaan stoppen (jaja, dat waren mijn zenuwen voor het prikken van bloed) en ze dat daarop ook deed ging het mis. Ze schrok zo van het feit dat die naald er zo makkelijk in ging dat ze hem er meteen weer uithaalde, wat bij mij leide tot een mooie bloeding en nu een blauwe plek van 7 cm, haha. Ik was dus allang blij dat ze dat bij mij deed en niet bij een patiënt. Hoewel bij een patiënt natuurlijk anders is; dan ga je niet eerst met mede-co's het erover hebben dat je het zo eng vindt terwijl de patiënt vol spanning zit te wachten (wat nu wel zo was) en dan heb je ook geen patiënt die verzoekt nu toch maar is op te schieten met die naald (haha, wat ben ik toch ook een slechte oefen patiënt :-P ). Maar goed, de schade valt natuurlijk mee. Mijn arm zit er nog altijd aan en doet het ook gewoon nog ;-). Bij mijzelf gaat prikken overigens heel goed. Ik heb tot nu toe nog niemand misgeprikt. En stiekem vind ik het toch ook wel leuk om te doen (sadist die ik ben, muhahaha). Nu nog infuus leren prikken en een arteriele bloedgas en dan ben ik voorlopig volleerd bloedprikker!

Morgen mag ik de hele dag mee kijken met endoscopiën en coloscopiën. Ik ben benieuwd of er iets interessants bij zit en of ik überhaupt iets ga herkennen. Zo dan ga ik nu mijn artikel even verder fiksen!